کلاس انتزاعی کلاسی است که نمی توان آن را معرفی کرد (نمی توانیم از کلاس انتزاعی شی ایجاد کنیم). در جاوا از کلمه کلیدی abstract برای تعریف کلاس انتزاعی استفاده می کنیم.

abstract class Animal {

//attributes and methods

}

اگر سعی کنیم از کلاس انتزاعی شی ایجاد کنیم ، کامپایلر خطا می گیرد. مثلا :

Animal a1 = new Animal()

که خطای کامپایلر ایجاد می کند:

Animal is abstract; cannot be instantiated

گرچه کلاس های انتزاعی را نمی توان تعریف کرد ، اما می توانیم از آن ها زیر کلاس و از زیر کلاس برای دسترسی به اعضای کلاس انتزاعی، شی ایجاد کنیم.

قبل از اینکه به طور مفصل در مورد آن ها صحبت کنیم ، باید متد های انتزاعی را درک کنیم.

ادامه مطلب....

در جاوا می توانید یک کلاس را در یک کلاس دیگر تعریف کنید. این کلاس به عنوان کلاس Nested شناخته می شود.

class OuterClass {

// …

class NestedClass {

// …

}

}

دو نوع کلاس Nested یا تو در تو می توانید در جاوا ایجاد کنید.

کلاس تو در تو غیر استاتیک (کلاس Inner )

کلاس تو در تو استاتیک

بیایید ابتدا به کلاس های تو در تو غیر استاتیک نگاه کنیم.

کلاس تو در تو غیر استاتیک

کلاس تو در تو غیر استاتیک یک کلاس در کلاس دیگری است که در آن به اعضای کلاس محصور (کلاس بیرونی) دسترسی دارد. معمولا به عنوان کلاس درونی شناخته می شود.

کلاس داخلی در داخل کلاس بیرونی وجود دارد (برای اینکه یک کلاس درونی را تعریف کنید ، ابتدا باید کلاس بیرونی را تعریف کنید).

ادامه مطلب...

در جاوا ، یک رابط مجموعه ای از خصوصیات را که سایر کلاس ها باید پیاده سازی کنند ، تعریف می کند. مثلا،

interface Polygon {

public void getArea();

}

در اینجا ، Polygon یک رابط است. از کلید واژه interface برای تعریف واسط استفاده کرده ایم.

متد ()getArea خصوصیت تعیین شده در رابط Polygon است. کلیه کلاس هایی که از این رابط استفاده می کنند باید متد ()getArea را پیاده سازی کنند.

رابط می تواند شامل متد abstract و ثابت باشد. مثلا،

interface Polygon {

public static final String color = “blue”;

public void getArea();

}

در مثال بالا ، ما یک رابط Polygon ایجاد کرده ایم که شامل متغیر ثابت color و متد انتزاعی ()getArea است.

توجه به این نکته حائز اهمیت است که ، تمام متد های داخل یک رابط بطور پیش فرض public هستند و همه فیلد ها بطور پیش فرض public static هستند. از این رو ، مشخص کردن سطح دسترسی در داخل رابط ها ضروری نیست. به عنوان مثال ، می توانیم کد فوق را به صورت زیر بنویسیم :

interface Polygon {

String color = “blue”;

void getArea();

}

کلمه کلیدی implements در رابط

مانند کلاس های انتزاعی ، نمی توانیم از رابط شی ایجاد کنیم. با این حال ، می توانیم رابط ها را در کلاس های دیگر پیاده سازی کنیم. در جاوا ، از کلید واژه implements برای پیاده سازی رابط ها استفاده می کنیم

ادامه مطلب....

 ۱- تصوير سازي

ايده اصلي اين قسمت آن است كه براي يك موضوع، تصوير خلاصه اي اختصاص بدهيد. اگر براي درك مفهوم خاصي مشكل داريد؛ تصوير سازي مي تواند روش خوبي براي آغاز باشد. 
۲- حفظ كردن طوطي وار
من طرفدار واقعي اين روش نيستم ، اما بعضي اوقات به نيروي بيشتري براي يادگيري نياز است. حفظ كردن طوطي وار در واقع انباشت اطلاعات در مغز شما با تكرار مداوم آن اطلاعات است. هنگامي كه اطلاعات به صورت دلخواه و مبتني بر واقعيت باشند، كارها بيشتر مي شود، بنابراين برنامه ها از حافظه ساده فراتر نمي روند.
۳- بهم جفت كردن

دو موضوع را انتخاب كنيد و از خود بپرسيد كه اين دو مورد چطور باهم مرتبط مي شوند. آنها مي توانند ايده هايي در يك زمينه خاص باشند (با مسيرهاي كوتاه به هم وصل مي شوند) يا بين دو موضوع با زمينه هاي كاملاً متفاوت (آزادراه) باشند. با اين كار بين اين دو موضوع موجود در مغز خود، مسيرهايي براي تردد ايجاد مي كنيد.

ادامه مطلب...

۱- داشتن نگرش مثبت و پيروزمندانه

اولين توصيه من براي يادگيري زبان جديد اين است كه هنگام حضور در موقعيتي مهم، بايد ذهنيت و نگرش درستي داشته باشيد. افكار شما بر اعمال شما تاثير ميگذارند، پس اگرحوصله، انگيزه و انرژي لازم را نداريد، ممكن است پيشرفتي در زبان دلخواه خود نداشته باشيد. احتمالا با خود ميگوييد “واقعا اين نكات به ما كمك ميكند؟ چطور بايد نگرش مثبت خود را ارتقا دهم؟”

توجه داشته باشيد كه اين مقاله سعي در تغيير شخصيت شما ندارد، بلكه در تلاش است تا شما فرد بهتري را به نمايش بگذاريد؛ فردي با ظرفيت، توان و اعتماد بنفس بيشتر. براي دستيابي به اين موارد راه هاي بسياري وجود دارد؛ در ادامه به بررسي چند راهكار تضمين شده ميپردازيم:

• مراقبه
• فكر مثبت (قانون جذب: جملات مثبت و انگيزشي را بارها تكرار كنيد تا آنها را باور كنيد)
• تجسم
• برنامه هاي عملي
• و …

اين موارد را در برنامه خود قرار دهيد تا پيشرفت را احساس كنيد.

۲- سحرخيزي

شايد اين مورد به عنوان راهكار موفقيت دريادگيري يك زبان عجيب بنظربرسد اما سحرخيزي عادت بسيار مهمي ست كه توانايي يادگيري شما را افزايش ميدهد. صبح زمان بسيارايده آلي براي انجام بسياري از كارهاست و يك فرصت بسيار خوب براي زبان آموزان، زيرا افراد سحرخيز درگير استرس، خستگي و يا حواسپرتي ناشي از اتفاقات معمول نمي شوند. همچنين اين امر باعث تسريع روند يادگيري شده و حتي بسياري از فعاليت هاي روزانه كاملتر و سريعتر از هميشه انجام مي شوند.

ادامه مطلب...

 ۱- یک هدف تعیین کنید

۱- فرمت آزمون تافل را بدانيد.

شگفت زده شدن در روز آزمون تافل به هيچ عنوان سرگرم كننده نيست. بنابراين قبل از اينكه در امتحان شركت كنيد، سعي كنيد با تمام ويژگي هاي اصلي و سيستم نمره دهي تافل آشنا شويد. شما بايد بدانيد كه آزمون تافل كدام بخش ها را شامل مي شود، اين بخش ها به چه ترتيبي قرار مي گيرند ، چه مقدار زمان براي هر بخش لازم داريد و چه نوع سوالات و نمونه هايي دريافت مي كنيد.

با درك اينكه چگونه يك آزمون تافل ساختاردهي شده است، شما دقيقا مي دانيد كه در روز آزمون چه چيزي انتظار تان را مي كشد و بنابراين مي توانيد بر اساس آن و با اطمينان بيشتري آماده شويد.

۲- يك نمره هدف براي خودتان مشخص كنيد.

به منظور اطمينان از اين كه نمره ي لازم براي پذيرش در دانشگاه هاي مورد نظرتان را كسب خواهيد كرد، بايد يك نمره هدف براي آزمون تافل خودتان تعيين كنيد. نمره هدف، يك نمره كلي است كه مطابق با مينيمم نمره ي مورد نياز (يا توصيه شده) تافل در دانشگاه مد نظر شما مي باشد.

با كسب اين نمره و يا بيش از اين نمره، شانس خود را براي به دست آوردن پذيرش نه فقط در يكي از دانشگاه هاي مد نظرتان، بلكه در تمام دانشگاه هاي مورد نظر شما افزايش مي دهيد. نمره هدف همچنين به شما يك عدد مشخص مي دهد كه در طول آمادگي خود براي آزمون تافل مي توانيد آن را به عنوان هدف قرار بدهيد و به شما اجازه مي دهد كه بر اساس آن به راحتي يك برنامه مطالعاتي ايجاد مي كنيد كه براي شما مناسب باشد.

ادامه مطلب...

 تا می توانید متن های موضوعات ۷ گانه زبان انگلیسی که در همه آزمون ها وجود دارند را با صدای بلند برای خود بخوانید. (ترجیحا با زیرنویس یا با داشتن متن اصلی). خیلی راحت این سایت را در مرورگر خود ذخیره کنید. روزانه ۱-۳ متن از آن را با صدای بلند برای خود بخوانید. ماه اول به صورت کاملا شمرده و از ماه دوم به بعد سرعت خواندن را افزایش دهید. این متون در همه آزمون های زبان مطرح می شوند و وقتی آنها را با صدای بلند خوانده باشید به راحتی هم متوجه می شوید! اگرتلفظ کلمه ای را بلد نیستید از گوگل ترنسلیت استفاده کنید.

 ۱-تلفظ یکسان اغلب حروف بی صدای ترکی با انگلیسی

کد زیر را در نظر بگیرید:

def main():

print “hello world!”

print “Guru99”

در اینجا ما دو قطعه از چاپ را داریم که یکی در یک تابع اصلی تعریف شده است که “hello world” و دیگری مستقل است که “Guru99” را چاپ می کند. وقتی تابع ()main را اجرا می کنید :

• فقط “Guru99” چاپ می شود
• و از کد ” hello world” خبری نیست.

زیرا تابع فراخوانی”if__name __ ==” __main__ را اعلام نکردیم.

• هنگامی که مترجم پایتون یک سورس فایل را بخواند ، تمام کدهای موجود در آن را اجرا می کند.
• وقتی پایتون ” source file” را به عنوان برنامه اصلی اجرا می کند ، متغیر ویژه (__name__) را برای داشتن یک مقدار (“__main__”) تعیین می کند.
• هنگامی که شما تابع main را اجرا می کنید ، آنگاه عبارت “if” را می خواند و بررسی می کند که آیا __name__ برابر است با __main__ یا نه.
• در پایتون “if__name __ ==” __main__ به شما امکان می دهد فایل های پایتون را به صورت ماژول های قابل استفاده مجدد یا برنامه های مستقل اجرا کنید.

مانند C ، پایتون از == برای مقایسه while = for استفاده می کند. مترجم پایتون از دو روش تابع main را استفاده می کند

• import: نام فایل ماژول = __name__

false statement== if و اسکریپت در __main__ اجرا نمی شود

• اجرای مستقیم: __ main __ =__ name __

اگر true == statement if و اسکریپت در _main___ اجرا می شود

• بنابراین وقتی کد اجرا شد ، نام ماژول را با “if” بررسی می کند.

مهم است که بعد از تعریف تابع main (تابع اصلی)، کد را با if__name __ == “__main__” فراخوانی کنید و سپس آن را اجرا کنید ، فقط در این صورت خروجی “hello world” را در کنسول برنامه نویسی مطابق شکل زیر دریافت خواهید کرد.

ادامه مطلب...